“Θεών Διάλογοι” του Λουκιανού (Αρχαίο κείμενο – Σύγχρονη απόδοση – Σχόλια)

Στὸ συγκεκριμένο ἔργον, μέσα ἀπὸ 25 διαλόγους, ὁ Λουκιανὸς διακωμῳδεῖ, μὲ μεγάλη εὐχέρεια καὶ ἄνευ δισταγμῶν, περιστατικὰ τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας σὲ ἄμεση σχέσιν μὲ τοὺς Ὀλυμπίους θεοὺς καὶ θίγει ἀκόμα καὶ τὰ «ἱερὰ τέρατα» τῆς ποιητικῆς μας παραδόσεως, τὸν Ὅμηρο καὶ τὸν Ἡσίοδο, παρ’ ὅλο πού, εἰδικὰ γιὰ τὸν Ὅμηρο, δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ πλέξῃ τὸν λόγο του μὲ τὰ λόγια τοῦ Ποιητοῦ, εἰσάγοντας στίχους κυρίως ἀπὸ τὴν Ἰλιάδα. Θὰ παρατηρήσῃς ὅμως ὅτι ἀποφεύγει νὰ χρησιμοποιήσῃ τὴν Ἀθηνᾶ, τὴν Ἄρτεμιν καὶ τὴν Ἑστίαν ὡς δρώντα πρόσωπα, λόγῳ τοῦ ὅτι κινητήριος κινητήριος δύναμις πίσω ἀπὸ τοὺς διαλόγους εἶναι ὁ Ἔρως, καθὼς καὶ τὴν Δήμητρα.