«Θα φυτρώσουν φτερά;» – Δοκίμιο του Άγγελου Καλογερόπουλου

Τὰ κείμενα ποὺ συγκεντρώνονται στὴν ἔκδοση αὐτὴ ἔχουν δημοσιευτεῖ κατὰ καιροὺς σὲ ἐφημερίδες καὶ περιοδικά (ἀπὸ τὸ 1997 ἕως το 2023). Εἶναι κείμενα παρέμβασης μὲ πολιτικὴ σημασία, ἂν θεωρήσουμε ὅτι ἡ πολιτικὴ εἶναι μέρος τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Καὶ ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὸν γεωγραφικό μας χῶρο συνδέεται ἀναπόσπαστα μὲ τὴν χριστιανικὴ ὁμολογία, εἴτε θετικά, εἴτε ἀρνητικά.

Ἡ συνεκτικὴ ἰδέα τῶν κειμένων αὐτῶν ἐντοπίζεται, ἀφ’ ἑνὸς μέν, στὴν πεποίθηση ὅτι τὸ χριστιανικὸ ὑπόβαθρο τοῦ πολιτισμοῦ μας ἐπηρεάζει καὶ πρέπει νὰ ἐπηρεάζει τὴν πολιτική καὶ πνευματική μας κατεύθυνση, και, ἀφ’ ἑτέρου, στὴν ἑδραίωση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας ὅτι ἡ ὀρθόδοξη παράδοση τῆς «καθ’ ἡμᾶς ἀνατολῆς» εἶναι ἕνας καθοριστικὸς πόλος τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Ἂν λοιπὸν ἡ Εὐρώπη ἐπιθυμεῖ τὴν ὁλοκλήρωσή της ὀφείλει νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν ἀνατολική της πλευρά, ὥστε προϊόντος τοῦ χρόνου νὰ ἐπιτευχθεῖ μιὰ σύνθεση οἰκουμενικῆς σημασίας.

Ἡ πρόσφατη στὰ χρόνια μας κρίση (οἰκονομία, πανδημία, γεωπολιτική) εἶναι κρίμα νὰ μᾶς παλινδρομεῖ σὲ ἐρωτήματα τοῦ 19ου αἰώνα καὶ σὲ ἀναβιώσεις ἀντιπαλοτήτων μεταξὺ ἐκσυγχρονιστῶν καὶ παραδοσιολόγων. Εἶναι κρίμα νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸν δρόμο ποὺ διανύθηκε καὶ νὰ ἐθελοτυφλοῦμε ἀγνοώντας τὶς συμπτώσεις τῶν ἀντιπάλων: δηλαδὴ τὸ γεγονὸς ὅτι κάθε ἀντιπαλότητα ποὺ ἐκδηλώνεται μέσα σὲ μιὰ ὁρισμένη χρονικὴ περίοδο, παρὰ τὶς «ἀγεφύρωτες» ἀντιθέσεις, ξεκινάει ἀπὸ μιὰ κοινὴ βάση ἐπιδιώξεων τὶς ὁποῖες ὁρίζει τὸ πλαίσιο τῆς ἐποχῆς. Ἔτσι τὸ ζητούμενο δὲν εἶναι ἡ κατίσχυση τῆς μιᾶς πλευρᾶς ἐπὶ τῆς ἄλλης, ἀλλὰ ἡ δημιουργικὴ σύνθεση ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ ἑπόμενο βῆμα.

Καὶ εἶναι κρίμα νὰ ἐγκλωβίζουμε μιὰ πνευματικὴ παράδοση οἰκουμενικῶν διαστάσεων σὲ στενὰ ἐθνικὰ πλαίσια…

ΥΓ: Θεώρησα σκόπιμο ‒καθὼς ἡ κύρια ἐργασία μου εἶναι νὰ γράφω ποιήματα καὶ τραγούδια‒ νὰ συνοδεύσω αὐτὰ τὰ κείμενα μὲ κάποια ποιήματα καὶ δυὸ τραγούδια μου, ποὺ συνδέονται μὲ τὰ κείμενα αὐτά, ἀφοῦ κάθε μορφὴ γραφῆς προκύπτει ἀπὸ μιὰ κοινὴ πηγὴ καὶ καταλήγει στὴν ἴδια ἐκβολή.