“Σωτηρία και φθορά της Δημοκρατίας. Ξαναδιαβάζοντας τα Πολιτικά του Αριστοτέλη” – Σύγγραμμα της Τερέζας Πεντζοπούλου-Βαλαλά

Τὰ κείμενα τῶν μεγάλων φιλοσόφων γνωρίζουν συχνὰ μιὰ περίεργη μοῖρα. Μπορεῖ γιὰ χρόνια νὰ τὰ σκεπάζει ἡ σιωπή, παραμένοντας ἄγνωστα στοὺς πολλούς. Τυχαίνει ὅμως νὰ ἔρθουν καὶ πάλι στὸ προσκήνιο. Τυχαίνει οἱ ἄνθρωποι, μιὰ κάποια ἐποχὴ νὰ στραφοῦν σ’ αὐτὰ ὄχι μόνο ἀπὸ περιέργεια ἀλλὰ ἀπὸ κάτι σοβαρότερο. Αἰσθάνονται τώρα ὅτι τὰ ἔχουν ἀνάγκη, μεγάλη ἀνάγκη, γιατὶ ἔρχονται νὰ φωτίσουν τὸ μυαλό μας σὲ δύσκολες στιγμές. Ἔρχονται νὰ προσφέρουν ἀπαντήσεις στέρεες, ὅταν ὅλα φαίνονται νὰ τίθενται ὑπὸ ἀμφισβήτηση. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι τὸ χάρισμα τῆς φιλοσοφίας: νὰ κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ρεύματα τοῦ ἑκάστοτε συρμοῦ˙ τούτη εἶναι ἡ βαθιά, ἡ ὑψηλὴ φιλοσοφία, ἐκείνη ἡ ὁποία προσφέρει γερὸ θεμέλιο νὰ στηριχθεῖ ἐπάνω της ὁ ἄνθρωπος.

Αὐτὴ εἶναι σήμερα καὶ ἡ μοῖρα τῶν Πολιτικῶν τοῦ Ἀριστοτέλη.