“Ομήρου Ιλιάς – Ραψωδία Β” – Μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα

Χόρταιναν ύπνο οι θεοί κι οι μαχητές.
Μόνον ο Δίας νήστευε την γλύκα των ονείρων
και πάσχιζε να βρει πώς θα τιμήσει
τον Αχιλλέα, πώς θ’ αποδεκατίσει
τους Αχαιούς μπρος στα καράβια τους. Κι αλήθεια
άλλο συμπέρασμα δεν έβγαζε απ’ το ψέμα του Ονείρου·
να τον έστελνε, λέει, στον Ατρείδη… Γύρισε
και του είπε σαν τον άνεμο: «Όνειρε φρούδε, τρέξε
γρήγορα στα γρήγορα καράβια των Αχαιών και βρες
του Ατρείδη την σκηνή και πες του ‐αλήθεια, ψεύτικε‐
να ξεσηκώσει τους Αχαιούς, γιατί ήρθε η ώρα χαίτες
Αχαιών ν’ ανεμίσουν στους δρόμους της Τροίας, πες του·