«Χοπ Φρωγκ» – Διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε [✩audio-book]

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe, 19 Ιανουαρίου 1809 – 7 Οκτωβρίου 1849) ήταν Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. Το λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.

Το “Hop-Frog” (αρχικά “Hop-Frog; Or, the Eight Chained Ourang-Outangs”) είναι ένα διήγημα που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1849. Ο γελωτοποιός της αυλής Hop-Frog, «όντας επίσης νάνος και ανάπηρος», είναι ο πολύ κακοποιημένος «ανόητος» του ανώνυμου βασιλιά. Αυτός ο βασιλιάς έχει μια ακόρεστη αίσθηση του χιούμορ: «φαινόταν να ζει μόνο για αστεία». Τόσο ο Hop-Frog όσο και ο καλύτερός του φίλος, η χορεύτρια Trippetta (επίσης μικρή, αλλά όμορφη), έχουν κλαπεί από την πατρίδα τους και ουσιαστικά είναι σκλάβοι. Λόγω της σωματικής του παραμόρφωσης, που τον εμποδίζει να περπατήσει όρθιος, ο Βασιλιάς του δίνει το παρατσούκλι «Hop-Frog».

Το παραμύθι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην έκδοση της 17ης Μαρτίου 1849 της The Flag of Our Union, μιας εφημερίδας με έδρα τη Βοστώνη. Αρχικά έφερε τον πλήρη τίτλο “Hop Frog; Or, The Eight Chained Ourang-Outangs”.

Η ιστορία, όπως και «Το Βαρέλι του Αμοντιλάδο», είναι μια από τις ιστορίες εκδίκησης του Πόε, στην οποία ένας δολοφόνος προφανώς δραπετεύει χωρίς τιμωρία. Στο “The Cask of Amontillado”, το θύμα φοράει ετερόκλητα ρούχα. Στο “Hop-Frog”, ο δολοφόνος φοράει επίσης τέτοια ενδυμασία. Ωστόσο, ενώ το “The Cask of Amontillado” αφηγείται από τη σκοπιά του δολοφόνου, το “Hop-Frog” αφηγείται από τη σκοπιά ενός άγνωστου τρίτου αφηγητή.

Το τρίψιμο των δοντιών του Hop-Frog, αμέσως αφού ο Hop-Frog δει τον βασιλιά να πιτσιλάει κρασί στο πρόσωπο της Trippetta, και πάλι λίγο πριν ο Hop-Frog βάλει φωτιά στους οκτώ άνδρες, μπορεί κάλλιστα να είναι συμβολικό. Ο Πόε χρησιμοποιούσε συχνά τα δόντια ως ένδειξη θνησιμότητας, όπως με τα χείλη που στριφογύριζαν για τα δόντια του γοητευμένου άνδρα στο «Τα γεγονότα στην περίπτωση του Μ. Βαλντεμάρ» ή την εμμονή με τα δόντια στο «Μπερενίς».

Το “The Cask of Amontillado” αντιπροσωπεύει την προσπάθεια του Poe για λογοτεχνική εκδίκηση εναντίον ενός προσωπικού εχθρού, και το “Hop-Frog” μπορεί να είχε παρόμοιο κίνητρο. Καθώς ο Πόε επιδίωκε σχέσεις με τη Σάρα Έλεν Γουίτμαν και τη Νάνσυ Ρίτσμοντ, μέλη λογοτεχνικών κύκλων στην πόλη της Νέας Υόρκης διέδιδαν κουτσομπολιά και υποκίνησαν σκάνδαλο για υποτιθέμενες ανάρμοστες πράξεις.

Το παραμύθι είναι αναμφισβήτητα αυτοβιογραφικό με άλλους τρόπους. Ο γελωτοποιός Hop-Frog, όπως ο Πόε, «απάγεται από το σπίτι και παρουσιάζεται στον βασιλιά» (τον πλούσιο θετό πατέρα του Τζον Άλλαν), «που φέρει ένα όνομα που δεν δίνεται στο βάπτισμα αλλά «του δίνεται»» και είναι επιρρεπής στο κρασί. .. όταν τον προσβάλλουν και τον αναγκάζουν να πιει γίνεται τρελός από οργή». Όπως ο Hop-Frog, ο Πόε ενοχλήθηκε από εκείνους που τον παρότρυναν να πιει, παρά το γεγονός ότι ένα ποτήρι κρασί τον μεθούσε.

Ο Πόε θα μπορούσε να βασίσει την ιστορία στο Bal des Ardents στην αυλή του Καρόλου VI της Γαλλίας τον Ιανουάριο του 1393. Μετά από πρόταση ενός Νορμανδού αρχιπλοίαρχου, ο βασιλιάς και πέντε άλλοι ντύθηκαν άγριοι με πολύ εύφλεκτα κοστούμια φτιαγμένα με πίσσα και λινάρι. Όταν ένα κερί εισήχθη κατά λάθος στη σκηνή όπου γινόταν η παράσταση, η φωτιά γρήγορα εξαπλώθηκε στους καλλιτέχνες που ήταν κοντά, τέσσερις από τους οποίους θα πέθαιναν από τις πληγές, ο Βασιλιάς σώθηκε μόνο από τη γρήγορη σκέψη μιας Γαλλίδας ευγενούς που τον προστάτεψε από τις φλόγες κάτω από τις πτυχές της μεγάλης της φούστας.