“Αυτονομίες και χειραφετήσεις” – Δοκίμιο του Ραούλ Ζιμπέτσι

Τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής αποτελούσαν ανέκαθεν σημεία αναφοράς για τον υπόλοιπο κόσμο, τόσο σε περιόδους εξεγέρσεων όσο και σε περιόδους «νηνεμίας», καθώς συνιστούν ελπιδοφόρα εργαστήρια συλλογικής δράσης, αντιστάσεων, εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης και θεωρητικών αναζητήσεων. Πρόκειται για κινήματα -ή, καλύτερα, για κοινωνίες «εν κινήσει», συμφωνά με τη διατύπωση του Ραούλ Ζιμπέκι- που εξεγείρονται καθώς ωθούνται στο περιθώριο από ένα αδηφάγο σύστημα κυριαρχίας που επεκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.