Τίτλος: «Αρχαία ελληνική πόλις και Μαθηματικά»
Τα μαθηματικά αντικείμενα ως αυθύπαρκτα όντα του κόσμου των ιδεών και ως εργαλεία των επιστημών, εις την αρχαίαν Ελληνικήν πόλιν, από τους Προσωκρατικούς έως τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη
Συγγραφέας: Ναυσικά Χατζηδάκη
Είδος: Ιστορία
Έκδοση: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο / Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Άδεια διανομής: Ελεύθερη διάθεση
Σελίδες: 368 // Έτος έκδοσης: 2019
✔ Κατεβάστε το e-book:
✔ Περιγραφή:
Η σκέψη για την πόλη και ο σχεδιασμός δεν υφίστανται μεμονωμένα, αλλά συνδέονται άρρηκτα με την ανάπτυξη των επιστημών, της φιλοσοφίας, της κοινωνικής ιδεολογίας, της πολιτικής κατάστασης, και άλλων παραγόντων. Αλλά και αντίστροφα, η εξέλιξη της πόλης επιδρά άμεσα στην ανάπτυξη των επιστημών και γενικότερα του πολιτισμού. Η διατριβή διερευνά τον ρόλο και την σημασία και ενός ακόμα παράγοντα, αυτόν της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης των Μαθηματικών, στην εξέλιξη της Αρχαίας Ελληνικής πόλης, κατά τους 6ο, 5ο, και 4ο αι. π.Χ. (Αρχαϊκή και κλασική εποχή). Λαμβάνοντας ως βάση τις δύο θεμελιώδεις απόψεις περί της φύσεως των μαθηματικών, του Πλάτωνα: ότι «αυτά είναι αυθύπαρκτα όντα του κόσμου των ιδεών», και του Αριστοτέλη: ότι «είναι απαραίτητα για την κατανόηση της πραγματικότητας και εργαλεία των επιστημών», ερευνήθηκε 1) εάν αυτά υφίστανται στην πόλη, με ποια από τις δύο φύσεις των, (την υπό έρευνα εποχή), τι της προσέφεραν, και 2) η αμφίδρομη σχέση. Η γνώση αντλήθηκε από τα πρωτότυπα κείμενα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων – επιστημόνων, και από την υπάρχουσα γνώση. Στο πρώτο μέρος ερευνάται αρχικά και προσεγγίζεται η κατάσταση των δύο αντικειμένων, δηλαδή της πόλης και των μαθηματικών στην εν λόγω εποχή. Εντοπίζεται ότι στην Ελληνική πόλη την εποχή αυτή, αναπτύσσεται η λογική σκέψη, γεννιούνται η φιλοσοφία και οι επιστήμες, τα δημοκρατικά πολιτεύματα και ο κλασικός πολιτισμός. Η ανθρωπότητα μεταβαίνει μέσω των Ελλήνων διανοητών, από την αναλογική σκέψη στην λογική. Στα μαθηματικά, οι υπάρχουσες γνώσεις μετρήσεων μετατρέπονται σε φιλοσοφία και επιστήμη των μαθηματικών και ευρίσκονται και αποδεικνύονται πολλές αριθμητικές και γεωμετρικές σχέσεις, αυτά αναπτύσσονται σημαντικά, και είναι η βάση της λογικής σκέψης και της επιστημονικής απόδειξης. Στο δεύτερο μέρος ερευνάται η ύπαρξη των δύο φύσεων των μαθηματικών αντικειμένων στην πόλη. Ευρίσκεται η ισχυρά παρουσία της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης των Μαθηματικών στην πόλη, όπου τα μαθηματικά εκφράζουν τον πυρήνα της Ελληνικής σκέψης, την κοσμική τάξη (ενότητα), και την θέση του ανθρώπου ως αναπόσπαστο μέρος του κόσμου. Η γνώση αυτών, διαπερνάει όλα τα επίπεδα της πόλης και καθορίζει την σκέψη και την πρακτική των πολιτών. Στο τρίτο μέρος γίνεται η εφαρμογή των ευρεθέντων στοιχείων, και ευρίσκονται τέσσερις νέες πρωτότυπες σχέσεις μαθηματικών και πόλης, σε τέσσερα επίπεδα αυτής. Και στο τέταρτο μέρος γίνεται η επισκόπηση και η εξαγωγή συμπερασμάτων και των θέσεων της Διατριβής. Συμπεραίνεται ότι η εναρκτήρια μορφή του πολεοδομικού σχεδιασμού, ταυτίζεται με την φιλοσοφία και με γεωμετρικό απεικονιστικό κανόνα. Διαπιστώνεται ότι η πόλη αποτέλεσε τον κατάλληλο χώρο μήτρα, όπου μπόρεσαν οι πολίτες-διανοητές να ερευνήσουν την αλήθεια χωρίς προκαταλήψεις. Και αμφίδρομα, τα μαθηματικά αποτέλεσαν πολύ σημαντικό παράγοντα της εξέλιξης της. Συνέστησαν την κοινωνική φιλοσοφία της, εξέφρασαν νόμους κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων, συγκρότησαν το συμβολικό – απεικονιστικό σύστημα της πόλης. Καθορίστηκε μια νέα μέθοδος κατανόησης της οντότητας της πόλης μέσω της φιλοσοφίας των μαθηματικών. Συνοψίζοντας, τεκμηριώνεται η ιδιαίτερη, βαθιά, αμφίδρομη, και καταλυτική για την εξέλιξη της αρχαίας πόλης, σχέση της με την φιλοσοφία και επιστήμη των μαθηματικών.
[ Πηγή: https://thesis.ekt.gr ]
