«Το πικρό βάλσαμο της ευτυχίας» – Σκοτεινά διηγήματα του Θεόδωρου Ν. Θεοδωρή

«Έλα, κάθισε εδώ μαζί μου φίλε. Έχω να σου διηγηθώ πράγματα που δεν έχεις ξανακούσει. Αν πάλι στην πορεία σου φανούν τα λόγια μου αδιάφορα, μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις πίσω στη θέση σου με τους βαρετούς πότες που σε περιτριγυρίζουν και σαν επαίτες παρακαλούν για λίγη εύνοιά σου»

Η αλήθεια είναι πως μόλις είχα καθίσει στο απόμερο τραπεζάκι με τις δύο καρέκλες και βρισκόμουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον σγουρομάλλη άγνωστο που με είχε προσκαλέσει εκεί. Κατά συνέπεια τα λόγια του μού ακούστηκαν γεμάτα ορμή. Όχι ενθουσιασμό, αλλά ενέργεια. Κάτι επιθυμούσε να πει ο τύπος, όμως ξεκίνησε με λάθος τρόπο. Απότομα για έναν ακροατή. Για έναν μέσο ακροατή, τελικά όχι όμως για μένα.