«Συνουσία δεδομένων» – Μυθιστόρημα του Νίκου Μούρα

Η φιλοδοξία θέλει να γίνει αιωνιότητα όταν μεγαλώσει. Η δική του φιλοδοξία όμως κινδύνευε να ακρωτηριαστεί από τους έλικες που βούιζαν πάνω από το κεφάλι του.

Ο Τσόπερ έβηξε απέναντί του, ένας ξερός ήχος που περισσότερο τον φαντάστηκε παρά τον άκουσε μέσα στη φασαρία. Απλά είδε το στόμα του να συσπάται και τις πτυχές του κόκκινου κοστουμιού του να κυματίζουν στιγμιαία.

Το ελικόπτερο πέρασε μέσα από ένα πυκνό σύννεφο, βαρύ σαν ατσάλι και ο ήδη χαμηλός φωτισμός μετατράπηκε σε μία μουντή αντηλιά στο χρώμα του άνθρακα. Κοίταξε μέσα από το στρογγυλό παράθυρο, χαμηλά και οι κορυφές των ουρανοξυστών μπήκαν απειλητικά στο οπτικό του πεδίο. Πλησίαζαν.

Ήταν από εκείνα τα μοντέρνα συγκροτήματα που συνδύαζαν κατοικίες και εργασιακούς χώρους. Γυαλί, ατσάλι, σε κλιμακωτή κατασκευή. Οι τρεις από τους τέσσερις ουρανοξύστες συνδέονταν μεταξύ τους με πεζογέφυρες για γρηγορότερη και ευκολότερη μετάβαση από τα γραφεία στις κατοικίες. Από ψηλά έμοιαζαν με μια πολυδιάστατη, τετραγωνισμένη σπείρα. Ο τέταρτος, που φαινόταν να είναι και ο ψηλότερος, είχε στη κορυφή του ένα ελικοδρόμιο, ένα νεοτσιμεντένιο στόχο βαμμένο κόκκινο και άσπρο που γυάλιζε από τους προβολείς τριγύρω του.