«Στη Μαρίνα Τσβετάγιεβα, 1926» – Επιστολή του Μπορίς Πάστερνακ [✩audio-book]

Η ηθοποιός Τζίνη Παπαδοπούλου διαβάζει μια επιστολή του Μπορίς Πάστερνακ (1890-1960) στη Μαρίνα Τσβετάγιεβα, γραμμένη το 1926: αυτή η αλληλογραφία των δύο ψυχών (και όχι δύο σωμάτων) κράτησε 14 χρόνια, από το 1922, όταν η Τσβετάγιεβα έχει εγκαταλείψει ήδη τη Ρωσία και ζούσε στην Πράγα, έως το 1935. Τα Βέρστια της Τσβετάγιεβα έχουν κάνει τρομερή εντύπωση στον Πάστερνακ και της έγραψε για πρώτη φορά. Ο έρωτας τους ήταν πάντα «δια αλληλογραφίας», όπως και οι συναντήσεις. Ίσως, γι’ αυτό το λόγο και ήταν τόσο όμορφος και δυνατός. Και το κυριότερο – διαρκής.

 

Πάστερνακ- στην Τσβετάγιεβα, 1926

«Ονειρεύτηκα την αρχή του καλοκαιριού στην πόλη, ένα φωτεινό, αναμάρτητο ξενοδοχείο χωρίς κοριούς και καθημερινότητα, κάτι σαν έπαυλη, όπου εργαζόμουν… Με ειδοποίησαν, ότι με ζητούν. Με την υποψία, ότι είσαι εσύ, κατέβηκα ανάλαφρος τις αναστατωμένες με το φως σκάλες. Πράγματι, με ρούχα ταξιδιού, με αέρα αποφασιστικότητας, όχι όμως απότομης, αλλά φτερωτής, αιωρούμενης, στεκόσουν το ίδιο ανάλαφρη με μένα, όταν έτρεχα προς εσένα… Η ομορφιά σου που γνωρίζω από φωτογραφία,- η ομορφιά στη δική σου ξεχωριστή περίπτωση – δηλαδή, η φανέρωση του μεγάλου πνεύματος στη γυναίκα – χτυπούσε στο περιβάλλον σου πριν ακόμα βρεθώ μέσα σ’ αυτά τα κύματα του θριαμβεύοντος φωτός και ήχου… Ήταν η αρμονία, που για πρώτη φορά ζούσα με δύναμη, που μέχρι τώρα είχε μόνο ο πόνος. Βρισκόμουν σε ένα κόσμο, γεμάτο πάθος για σένα, και δε συνειδητοποιούσα τη δική μου θολότητα και αποτομότητα. Ήταν πρότερο και της πρώτης αγάπης και το πιο απλό στον κόσμο. Σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, όπως σκεφτόμουν να αγαπήσω στη ζωή μου πολύ παλιά, ακόμα πριν τη σειρά αριθμών. Ήσουν απολύτως ωραία…»