“Προς μια ενοποιημένη θαλάσσια πολιτική για καλύτερη διακυβέρνηση στη Μεσόγειο”

Στο πλαίσιο της εκτεταμένης δημόσιας διαβούλευσης που κατέληξε στην έγκριση της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής της ΕΕ το 2007, υποστηρίχτηκε ευρέως ότι η αύξηση των θαλάσσιων οικονομικών δραστηριοτήτων μπορεί να συνυπάρξει με την προστασία του περιβάλλοντος και ότι είναι δυνατό να αναπτυχθεί μεταξύ τους σχέση συμβίωσης υπό την προϋπόθεση ότι υφίστανται κατάλληλοι οριζόντιοι μηχανισμοί και μηχανισμοί διακυβέρνησης.

Η Μεσόγειος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα θαλάσσιας περιοχής όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα μπορεί να αποφέρει μεγαλύτερο οικονομικό κέρδος από τη θάλασσα με πολύ λιγότερες επιπτώσεις στο οικοσύστημα. Όμως, στην πραγματικότητα υπάρχουν πάνω από είκοσι παράκτια κράτη με ανόμοια επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και διοικητικών ικανοτήτων, ενώ υφίστανται και πολιτικές διαφωνίες ακόμη και για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων και των θαλάσσιων ζωνών. Σε αντίθεση με άλλες ημίκλειστες θάλασσες όπως η Βαλτική ή ο Εύξεινος Πόντος, μεγάλο μέρος της Μεσογείου παραμένει ανοικτή θάλασσα με αποτέλεσμα να εγείρονται ιδιαίτερα ζητήματα διακυβέρνησης.