«Περίπολος» – Συλλογή του Βασίλη Κ. Αθανασιάδη

Λοιπόν, ο μόνος τρόπος να προστατεύεις την αλήθεια σου, να μην αποκαλύπτεις τις αδυναμίες σου, να κρύβεις τις επιθυμίες σου, να μη μαθαίνει τα αισθήματά σου και τα εκμεταλλεύεται, είναι να σταματήσεις να γράφεις.

Τέρμα το γράψιμο, είναι τεκμήριο, είναι δήλωση, είναι αποκάλυψη, είναι (να μην το πω “ξεβράκωμα” και χαλάσω τόσο καθώς πρέπει κείμενο) απογύμνωση, είναι κατάθεση των όπλων, είναι βροχή χωρίς ομπρέλα, είναι το σκάψιμο του λάκκου σου.

Γράφεις; Τίποτα δεν μπορείς να κρύψεις, από πουθενά δεν μπορείς να φυλαχτείς, βιτρίνα φτιάχνεις και στήνεις την ψυχή σου και την πουλάς.Και τα βρίσκει ο άλλος έτοιμα και τα μαθαίνει όλα, κάνει το “μάγο” και λέει “αυτός έτσι, αυτός αλλιώς”, σε βάζει κάτω και σε πατάει, σε κάνει”ομελέτα”, βάζει και μερικά δικά του υλικά, τ’ανακατεύει κι εσύ γράφεις και ξαναγράφεις και δεν μπορείς να σταματήσεις. Πρεζόνι σκέτο. Το κάπνισμα το’κοψες, το φαΐ το’κοψες , το αλκοόλ το’κοψες, το γράψιμο δεν το κόβεις με τίποτα…