«Ο Νανουριστής» – Θεατρικό έργο του Θανάση Τριαρίδη

Και ο Νανουριστής (όπως και κάθε άλλο γραπτό μου) είναι (σωστότερα: θα ήθελα να είναι) μια ακόμη αφήγηση προορισμένη για να διαβαστεί. Η θεατρική φόρμα που χρησιμοποίησα ήταν μονάχα το μέσο που ένιωσα προσφορότερο για να ερευνήσω μια τρομακτική ιστορία που διάβασα σε ένα δειλινό από τα βιβλία των Χλωρών Διαμαντιών: Δυο άνθρωποι, για κάποιον λόγο που δεν είναι της παρούσης, έχουν καθρέφτες αντί για πρόσωπο· κάποτε, μετά από μεγάλες περιπέτειες, βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο και «κοιτιούνται κατάματα». Και τι βλέπουν; Τι μπορεί να δει ένας καθρέφτης αν κοιταχτεί μέσα σε έναν καθρέφτη; Το κενό; Το Μηδέν; Κάτι άλλο; Και πόσο επιτρεπτό (ή, τέλος πάντων, πόσο δικό μας) μπορεί να είναι αυτό το κάτι άλλο;