«Μνήμη λευκή» – Θεατρικό έργο της Δήμητρας Αθανασοπούλου

Είμαστε όσα θυμόμαστε; Ή μήπως είμαστε όσα ξεχνάμε; Η νευροεπιστήμονας Νέσα Ρένταν αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια τις τραυματικές αναμνήσεις σε κυτταρικό επίπεδο μέσα από μια αγωγή που εστιάζει στην κατανόηση της ικανότητας του εγκεφάλου να μειώνει τις τραυματικές εμπειρίες. Χρωστάει την επιστημονική ανακάλυψη στον σύζυγό της, ο οποίος ήταν κάποτε ασθενής της και είχε δεχτεί να γίνει ένα είδος πειραματόζωου. Ο Φεντόρ Μπαρέ έπασχε από διαταραχή μετατραυματικού στρες, κρίσεις πανικού, ιλίγγους. Έγινε ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο εφαρμόστηκε η νέα μέθοδος. Θεραπεύτηκε και η Νέσα Ρένταν έγινε διάσημη και ευτυχισμένη πλάι του. Όταν ο Φεντόρ, έπειτα από δέκα χρόνια κοινής ζωής, ερωτεύεται την Άννα και αποφασίζει να ζήσει μαζί της, η Νέσα βρίσκεται σε μια διαδικασία, ερήμην του, να εφαρμόσει πάνω του τη θεραπεία αντίστροφα, δηλαδή να επαναφέρει τα τραύματα και τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, για να τον εγκλωβίσει κοντά της. Μόνο που κανένας δεν είναι χωρίς μυστικά. Ακόμα κι αν έχει προσπαθήσει να σβήσει κάθε μνημονικό ίχνος.

Ένα έργο για τη μνήμη που πληγώνει και τη μνήμη που κοιμίζουμε.