«Η γυναίκα του Μαλή» – Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη [✩audio-book]

Ελάβαινα συχνά κάτι τέτοια γράμματα:

λιπόν να φροντίσισ ισ τον βασιλέα να μου δόσι χάριν να έβγο από
τιν φιλακίν ν αφίσο έξο τα κόκαλα μου
Άλλο γράμμα:
επεθίμισα τον ίλιο και αν τίχι κε λάβο χάριν κε ιδό τον ίλιο ο θεός
που κρίνι να σασ κάμι το καλό επιδίσ κε ίνε μεγάλι σιφορά
να διαβένι ο ίλιοσ έξο από μασ κε να μι μπένι μέσα
φιλακί θα ιπί να γένετε ο άνθροποσ ζόο καθόσ ίνε το γομάρι κε το βόδι στο στάβλο
κε αν ίταν μεγάλο το αμάρτιμά μου μα άνθρωποσ εγενίθικα κ ίνε του θεού κρίμα
να σαπίσο μέσα στο νερό κι αρκετά χρόνια εσάπισα κε δεν πιστέβο ι πολιτία
να θέλι να με τιμορίσι άλο τι θα κερδίσι να πάρι τα κόκαλά μου
κε να φροντίσισ καθό πατριότεσ να πάρο χάρι να ζίσο το ιπόλιπο
όσεσ μέρεσ μου ίνε γραμένεσ κε σε χερετό δούλοσ σασ
ιοάνησ μαλήσ τού ξενοφόντα
από γρανίτσα δίμοσ απεράντιον

Τέτοια λερωμένα χαρτιά μού ΄στελνε, με γράμματα μεγάλα,που προχωρούσαν σκουντώντας
το ένα το άλλο,σα μεθησμένοι, ο Μαλής ο φυλακισμένος στο Ρίο…

Μα ποιός ήταν αυτός; Που με ήξερε; Που τον ήξερα;..