«Η Γραμματική του Μετανάστη» – Θεατρικό έργο για εφήβους της Χαρούλας Αποστολίδου

0

Τίτλος: «Η Γραμματική του Μετανάστη»

Συγγραφέας: Χαρούλα Αποστολίδου

Είδος: Θεατρικό έργο για εφήβους

Ψηφιακή έκδοση

Άδεια διανομής: Creative Commons BY-NC-ND  (Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι παράγωγα έργα)

Σελίδες: 38

Έτος έκδοσης: 2010

 

 

✔ Κατεβάστε το e-book:

  PDF    Διαβάστε

 

✔ Περιγραφή:

Φέτος στο μάθημα Θέματα Ιστορίας της Β’ λυκείου, επιλεγόμενο, αποφασίσαμε, να μάθουμε Ιστορία μέσα από ρόλους. Μέσα από τη δραματοποίηση ανθρώπινων τύπων της Ιστορίας νομίζω πως οι μαθητές μπορούν ευκολότερα να γνωρίσουν το παρελθόν τους, άμεσο ή απώτερο. Ήταν άνευ σημασίας να τους διδάξω τις συνέπειες της μετανάστευσης από καθ’ έδρας, τη στιγμή που ο καλύτερος φίλος και συμμαθητής τους είναι παιδί οικονομικών μεταναστών από την Αλβανία ή τη Γεωργία. Θα ήταν ήσσονος σημασίας να τους μιλήσω για την περιθωριοποίηση και τον ρατσισμό που βιώνουν οι μετανάστες στη χώρα μας, ενώ η Σιντορέλα ή η Ερμινέλα από την Αλβανία μαθαίνουν μαζί τους Αρχαία Ελληνικά στο σχολέιο ή βγαίνουν και φλερτάρουν παρέα τα βράδια.

Η Ιστορία, λοιπόν, στο θεατρικό σανίδι.

Στη συγκεκριμένη δραματοποίηση οι μαθητές έγιναν μετανάστες. Έγιναν ντόπιοι ρατσιστές. Έγιναν νέοι άνθρωποι, που αγαπούν χωρίς ετικέτες. Έγιναν αρχαιολάτρες. Έγιναν κλεφτρόνια, που η ανάγκη τους οδήγησε στην κλεψιά. Έγιναν φίλοι κι έμαθαν πως μπορείς να ερωτεύεσαι, να αγαπάς, να αναπτύσσεις φιλίες με τον Άνθρωπο.

Το μικρό αυτό θεατρικό έργο γράφτηκε από όλη την ομάδα του επιλεγόμενου μαθήματος της Ιστορίας: ξεκίνησα με τον βασικό κορμό του μύθου και οι μαθητές κάθε τόσο έδιναν τη δική τους εξέλιξη στη δράση. Έδωσαν ονόματα, σκηνές, ατάκες, συναισθήματα, φαντασία και χαρά στη γραφή.

Σκοπός μας δεν ήταν να δώσουμε λύσεις. Άλλωστε, πολλές φορές οι λύσεις είναι αυτονόητες, δίπλα μας. Στόχος μας ήταν να νοιώσουμε λίγο τον άλλον. Να μπούμε στη θέση του και να καταλάβουμε με αυτόν τον τρόπο πώς ένοιωσαν οι μικρασιάτες και πόντιοι πρόσφυγες, όταν έφτασαν στην αφιλόξενη μητέρα- πατρίδα, πώς ένοιωσαν οι έλληνες μετανάστες στη Γερμανία του 1970, πώς νοιώθουν οι μετανάστες από την Αλβανία, τη Γεωργία, τη Ρουμανία σήμερα…

Τα παιδιά μαθαίνουν βιώνοντας ρόλους. Πάνω απ’ όλα, όμως, νομίζω πως η επαφή με συμμαθητές τους από άλλες χώρες τους δίνει τη μοναδική εμπειρία ζωής, να καταλάβουν πως τα σύνορα είναι ένας τεχνητός διαχωρισμός των ανθρώπων που συμβιώνουν κάτω από τον ίδιο ουρανό.

 

Comments are closed.