«Η αρετή της Κεκίνας» – Νουβέλα της Ματίλντε Σεράο

Ήρθε ν’ ανοίξει η Σουζάνα, η υπηρέτρια. Φορούσε ένα φόρεμα από γκρίζο
μαλλοβάμβακο ύφασμα, ξεθωριασμένο, μαζεμένο στα πλευρά, που άφηνε να
φαίνεται ένα φθαρμένο βαμβακερό, σκουρόχρωμο μεσοφόρι. Η ποδιά, από χοντρό
ύφασμα, ήταν διάσπαρτη από λαδιές. Κρατούσε μία βρωμερή πατσαβούρα.
Μπαίνοντας η Ιζολίνα έκανε ένα μορφασμό αηδίας.
-Είναι μέσα η Κεκίνα;
-Μέσα είναι – απάντησε η Σουζάνα, σουφρώνοντας τα λεπτά της χείλη, χείλη
θεούσας.
-Και τι κάνει;