“Homo Ludens: Από τη νεωτερική στη σύγχρονη πόλη” – Μελέτη της Αικατερίνης Μήλια-Αργείτη

Η παρούσα εργασία ερευνά την έννοια του παιχνιδιού ως ενεργοποιητή του δημόσιου χώρου και την ηθική του homo ludens (=άνθρωπος που παίζει) ως απελευθερωτική και μετασχηματιστική δύναμη του ανθρώπου στη σύγχρονη πόλη. Αφορμή για την ενασχόληση με το συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσε η αναζήτηση τρόπων επανένταξης της έννοιας της απόλαυσης και της δημιουργικότητας στο δημόσιο χώρο. Πιο συγκεκριμένα, η υποβάθμιση του δημόσιου χώρου από χώρο κοινωνικής συναναστροφής σε χώρο ταχείας και απαραίτητης μετακίνησης και η παθητική-καταναλωτική παρουσία των ανθρώπων αντί για την ενεργή συμμετοχή τους σε αυτόν χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης και επανεξέτασης της κοινωνικής δομής. «Το παιχνίδι, στην ευρύτερη εκδοχή του («paidia»), δεν υποτάσσει τους κανόνες του στη γραφειοκρατία, δίνει προτεραιότητα στο χρόνο αντί του χώρου (αλλά ο χρόνος εγγράφεται στο χώρο) και μπορεί να γίνει η νέα κεντρικότητα μιας κοινωνίας-πόλης προσφέροντας στους κατοίκους το πιθανό και τις συναντήσεις.»