“Εσωστρέφεια και εξωστρέφεια στα διηγήματα των Παπαμάρκου, Πέτσα, Οικονόμου, Παλαβού, Carver, Keret” – Μελέτη του Άγγελου Μουταφίδη

Προκαταρκτική υπόθεση της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ότι η ελληνική λογοτεχνική παραγωγή της δεκαετίας του 2010 γνώρισε μια θεμελιακή μεταμόρφωση, η οποία επέβαλλε την εγγραφή των λογοτεχνικών αναζητήσεων στον ορίζοντα της πολύμορφης σημερινής κρίσης. Τούτος ο αναδιπλασιασμός της κρίσης στο εσωτερικό της καλλιτεχνικής σφαίρας εν γένει μετασχημάτισε τις μορφές και τα περιεχόμενα, τα κίνητρα και τις προσδοκίες, τις συγγραφικές και αναγνωστικές στάσεις, με αποτέλεσμα τη συγκρότηση ενός λογοτεχνικού πεδίου σφραγισμένου από την προστακτική της καλλιτεχνικής επεξεργασίας της κρίσης, των νέων κοινωνικών συναισθημάτων, των αμετάθετων ερωτημάτων που αφορούσαν τόσο το παρελθόν όσο και το σκοτεινό μέλλον της νεοελληνικής κοινωνικο-ιστορικής εξέλιξης.