«Ένα οικοδομικό τετράγωνο: πολιτική, πρακτικές, δράση» – Δοκίμιο του Ιορδάνη Στυλίδη

Το οικοδομικό τετράγωνο μοιάζει με ένα μικρό οχυρό. Δεν προστατεύει, ως κατασκευή και μηχανισμός πολιτισμού το ζωτικό και πολύτιμο που βρίσκεται στο εσωτερικό του, ούτε, βέβαια, ό,τι περιέχεται στην περίμετρό του που διαμορφώνεται, με ελάχιστες εξαιρέσεις, από τα τυπικά κτίρια-πολυκατοικίες ‘’…όπως τα ξέρουμε…’’. Στα κτίρια αυτά, που οριοθετούν την περίμετρό του, βρίσκονται τα τελευταία ‘’οχυρά’’ της προσωπικής, ιδιοκτησιακής και πολιτικής ‘’ανεξαρτησίας’’. Εκεί, μπορεί να εισέλθει παρανόμως ένας παράνομος και νομίμως (με εισαγγελική άδεια -εκφράζοντας και εφαρμόζοντας, συνήθως, τη βία του κράτους- ένας υπάλληλος-αστυνομικός. Στο εσωτερικό του οικοδομικού τετραγώνου υπάρχει ο ενιαίος ‘’ακάλυπτος’’, μη δομημένος δηλαδή, χώρος-επιφάνεια (συνήθως ανισο-επίπεδος) των κοινών και μεριστών ιδιοκτησιών που δύναται (θα επιχειρηθεί να αποδειχτεί…) να μεταβληθεί σε πεδίο συλλογικότητας, κοινής πολιτικής δράσης, στοχαστικής και τεχνικής βούλησης και απόλαυσης. Δείκτης και απόδειξη της ενεργητικότητας και της διανοητικής σαφήνειας της βουλής και της θέλησης των χειριστών του (…των κατοίκων, δηλαδή, στα περιβάλλοντα κτίρια, κυρίως των μονίμων κατοίκων αλλά και των πρόσκαιρων που συχνά μεταβάλλονται σε μονίμους, χωρίς ιδιοκτησία… εκεί, στο ειδικό οικοδομικό τετράγωνο…). Καθρέφτης των πεποιθήσεών τους για την ιδεώδη και ζωηρή, την εύρωστη ζωή.