“Ιατρείο Μικρών Ζωών” – Βιβλιοκριτικές του Γιάννη Αντάμη

μαζεμένα

Το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησα να γράφω για βιβλία στο πατρινό έντυπο Bookmarks, μετά από πρόταση του φίλου Γιάννη Πλιώτα, ενός από τους πιο φανατικούς λιμπροφίλ που έχω γνωρίσει. Έγραψα τέσσερα-πέντε κείμενα, τα οποία είναι αλήθεια πως τώρα πια δε θυμάμαι καν σε ποια βιβλία αναφέρονταν. Με εξαίρεση το αφιέρωμα που κάναμε στον Κωστάκη Ανάν, που τότε ακόμα καμία καθωσπρέπει στήλη βιβλίου δεν καταδεχόταν να ασχοληθεί μαζί του. Το καλοκαίρι του 2010 γνωρίστηκα με τον πολυμήχανο Δημήτρη Τομαρά, ο οποίος την εποχή εκείνη έστηνε μαζί με το έτερο βιβλιόμουτρο Γιάννη Αστερή το διαδικτυακό περιοδικό Lasttapes. Όταν με ρώτησε αν θα ήθελα να αναλάβω μια στήλη με θεματικά αφιερώματα σε παλαιές και νεότερες εκδόσεις, εγώ ενθουσιάστηκα και έτσι δημιουργήθηκε το «Scripta Volant». Μια μάλλον χιουμοριστική νότα σε έναν, κατά τα άλλα, πολύ σοβαρό ιστότοπο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο, νομίζω, πως τα παιδιά εξ αρχής με τοποθέτησαν στην τελευταία τους σελίδα, εκεί όπου και οι εφημερίδες αφιερώνουν χώρο στα πιο ανάλαφρά τους θέματα. Το χειμώνα του 2013 ήταν η σειρά της φίλης Μελίτας Κάραλη να μου προτείνει, ή μάλλον να αποδεχτεί την αυτοπρότασή μου, να ξεκινήσω να γράφω για βιβλία στο Doctv. Η νέα μου στήλη πήρε το όνομα «Ιατρείο Μικρών Ζωών», και ξεκινώντας από το τελευταίο Σάββατο του Μαρτίου με την αυτοβιογραφία του Luis του Buñuel, έχω μέχρι σήμερα «συνταγογραφήσει» 25 σημαντικά και -κατά τη γνώμη μου πάντα- πολλαπλώς ωφέλιμα βιβλία. Εδώ θα βρείτε συγκεντρωμένα τα κείμενά μου για τα 23 από αυτά, ενώ στο τέλος προσέθεσα το αφιέρωμα στη γοτθική λογοτεχνία που είχα κάνει στο Lasttapes την άνοιξη του 2012. Δε θεωρώ πως γράφω βιβλιοκριτικές. Δεν πιστεύω καν πως έχω τα προσόντα για να γίνω ένας επαρκής επαγγελματίας κριτικός λογοτεχνίας. Εκτιμώ πως τα τελευταία χρόνια το συγκεκριμένο είδος στη χώρα μας έχει ανανεωθεί σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω των blogs και του internet γενικότερα, πράγμα το οποίο κι εγώ εκμεταλλεύτηκα προκειμένου να πω, όπως συνήθως, τα δικά μου. Προτιμώ να λέω πως κάνω βιβλιοπαρουσιάσεις, πως γράφω ελεύθερα κείμενα για κάποια βιβλία που γνωρίζω αρκετά καλά και που με επηρέασαν τη δεδομένη στιγμή που τα διάβασα ή που τα ξαναδιάβασα. Ακόμα και αν με τις υποκειμενικές επιλογές και τις εμμονικές προτάσεις μου παίρνω κάποιους από τους αναγνώστες στο λαιμό μου, το διακύβευμα είναι οπωσδήποτε πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο των ταξιδιωτικών μου οδηγών. Σε κάθε περίπτωση, αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη. Άλλωστε, κανείς –νομίζω- δεν πέθανε διαβάζοντας. Για αυτό σας λέω, να με διαβάζετε. Και όλα θα παν καλά. Θα δείτε…