«ΤαΡώ του Έρωτος» – Ανθολόγιο ποιημάτων της Άννας Εμμανουήλ

Ο έρωτας δεν είναι οδύνη. Είναι μόνο ελευθερία. Είναι μια παράλογη πίστη στο ιδανικό. Σε μεταμορφώνει, σε καθηλώνει, σε μαγνητίζει, σε υποτάσσει. Δεν σε μαγεύει. Ούτε σε τυφλώνει. Σε αλλάζει. Είναι μια Ιθάκη που ο καθένας προσπαθεί να φτάσει. Είναι ένα καράβι που θα πλέει για πάντα στην καρδιά του κόσμου. Σε αυτόν δεν υπάρχει όριο. Γεννιέται αδιάκοπα. Κάθε στιγμή και παντού. Σε αυτόν οι αριθμοί δεν έχουν πέραση. Είναι μια ακτίνα που τρυπώνει σαν ήλιος στην ψυχή του καθενός. Σε συνεπαίρνει σαν αίσθηση, σα πόλεμος, σα φυγή, σαν πείνα, σαν δίψα… σα μνήμη. Δεν υποτάσσεται. Φλόγα αδιάκοπη. Ο έρωτας πρέπει να γίνει αγάπη. Η αγάπη είναι η μετουσίωση του έρωτα. Η αγάπη πρέπει να γίνει το τραγούδι όλων μας. Να φυσάει ο άνεμος και να αναπνέει ο κόσμος. Με τους σπόρους της αγάπης να ανθίζουν… Να την τραγουδάμε για πάντα στο φως ελεύθεροι. Χωρίς φόβο. Χωρίς θλίψη. Να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Να κάψουμε τον χρόνο. Από εμάς εξαρτάται η ζωή. Να γίνουμε ανθρώπινοι με έναν ήλιο μέσα μας κατάφωτο, γεμάτο έρωτα… Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, σκότωσε το άδικο και τίναξε το στο χάος. Σπείρε τον Έρωτα παντού. Γύρω σου και μέσα σου. Μην αδρανείς στο τώρα. Να αδημονείς για το κάθε αύριο σαν μην υπάρχει. Να θυμάσαι πάντα την άνοιξη και τον κόσμο. Φώναξε δυνατά σε όλους αυτό που ποθείς και ερωτεύεσαι…

Και πάντα η πρώτη σου λέξη
Έρωτας