«Οι Θρύλοι δεν ξαποσταίνουν ποτέ» – Μυθιστόρημα του Πάνου Κολιόπουλου

Να σας θυμίσω λίγο . . .

Ήταν η εποχή που το φως του ήλιου χρύσιζε και το φθινόπωρο ο ουρανός γέμιζε από σμήνη πουλιών –αγριόχηνες κυρίως– που έφευγαν για το μεγάλο ταξίδι στις χώρες τις ζεστές του Νότου.

Ζούσαμε σʼ έναν κόσμο που ακροβατούσε ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Και νομίζαμε πως κι όταν θα μεγαλώναμε έτσι θα ήταν. Δεν ήμασταν καθόλου έτοιμοι γιʼ αυτό που μας περίμενε. Αν ξέραμε, αν έστω το υποπτευόμασταν, δεν θα θέλαμε να μεγαλώσουμε ποτέ. Ναι, ήταν καλά.