«Γωνία διοπτεύσεως» – Ποιητική συλλογή του Βασίλη Ι. Παπαμιχαλόπουλου

ΠΟΡΕΙΑ ΕΦΗΒΕΙΑΣ

Α
Αγαπήσαμε πρόσωπα
που μένουν να τα δεχτούν κάποιοι άλλοι
– φρικτή δοκιμασία –
σαν γυρολόγοι που ξεπουλήσαμε πραμάτεια
κι απομένει, τ’ όφελος του κέρδους στην τσέπη.

Δεν μετράει τι χάσαμε …
τώρα που νιώθουμε πως βουλιάζουμε
στην πικρή κάθοδο της ανησυχίας.

Μικρή η καρδιά μας
ανάλογα με το χρέος της μεγαλώνει.
Κι είναι η ψυχή μας ένας άνεμος
που ποτέ δεν φτάνουμε
στην ίδια εποχή
Έτσι αλλάζουμε
το ταξίδι μας, τους σκοπούς μας,
την προσμονή μας.

Κάποτε λέγανε η αγάπη
είναι μέταλλο σαν το χρυσό ή κάτι τέτοιο
Ύστερα έβαλαν τη νιότη μας
στο κυνήγι του άγνωστου θησαυρού

όμως η αγάπη
είναι μια φούχτα πλαστελίνη
που πάντοτε άλλαζε
το σχήμα και η τέχνη
ένα μοντέλο χωρίς μια οριστική του μορφή

Χτες βράδυ
καθίσαμε να μοιραστούμε
τις μέρες που πέρασαν
– μα δεν χορτάσαμε –
μέσα βαθιά μου
έστεκε πάλι η γριά ζητιάνα