«Ένα επίμονο συνεχές ψιχάλισμα» – Θεατρικό έργο του Αριστοτέλη Σπηλιώτη

Μια μυρωδιά εισχωρεί στο σαλόνι τους ζευγαριού και, ξεκινώντας σχεδόν ανεπαίσθητη, εντείνεται ολοένα, καθώς το ζευγάρι διαρκώς φλυαρεί γύρω από την καθημερινότητα του. Και οι δυο τους παραπονιούνται και συμφωνούν ότι είναι κάτι τυχαίο, πως η μυρωδιά θα τρύπωσε όταν η γυναίκα άνοιξε για λίγο το παράθυρο. Αρχικά προσπαθούν να την αγνοήσουν, χωρίς να αερίσουν τον χώρο, αφού υποθέτουν ότι η προέλευση της βρίσκεται έξω από το σπίτι. Αλλά η φλυαρία τους σχετικά με θέματα τετριμμένα, ανούσια, κλιμακώνεται ταυτόχρονα με την ένταση της μυρωδιάς. Παρατηρούν ότι μόνο όταν παύουν να μιλούν υποχωρεί η οσμή – καταλήγουν να μιλήσουν για το πεθαμένο παιδί τους.