«Tango bar» – Θεατρικό έργο του Περικλή Κοροβέση

“Η δωρεάν προσφορά του Tango Bar μέσω του radiobubble δεν θα πρέπει να θεωρηθεί σαν μια απλή πράξη γενναιοδωρίας, αλλά , περισσότερο, σαν ένα σημείωμα σε ένα μπουκάλι που ρίχνει κάποιος ναυαγός στον ωκεανό”, έγραφε ο Περικλής στο σημείωμα που συνόδευε το Tango Bar, και συνέχιζε:

Κατ΄ αρχήν κανείς δεν μου ζήτησε να τα γράψω. Ήταν μια μοναχική δουλειά, στο περιθώριο του ελεύθερου χρόνου που μου έδινε ο βιοπορισμός. Και συνήθως όταν γράφεις για σένα, κατά κανόνα οι άλλοι σε θεωρούν ψώνιο. Κατόπιν, είτε γράψεις ένα βιβλίο, είτε ένα θεατρικό έργο και ακόμα χειρότερα μια ποιητική συλλογή θα πρέπει να το υποβάλλεις κάπου. Και πάντοτε αυτοί του «κάπου» ξέρουν πολύ καλύτερα από σένα. Και αν δεν σε αγνοήσουν παντελώς -αυτό είναι και το πιο σύνηθες- μπορούν να βρουν ότι παρουσιάζεις κάποιο ενδιαφέρον, αλλά πρέπει να «καταλάβεις» αυτά που σου λένε οι σοφοί της αγοράς για να εκδοθείς…

Ευτυχώς στη δικιά μου περίπτωση σχεδόν τα πάντα έγιναν από τύχη. Και ειδικά για αυτά τα δύο έργα οφείλονται πολλά στο λαγωνικό του ελληνικού θεατρικού έργου, τον Αντώνη Αντωνίου και την πολύτιμη συνεργάτρια του, στη ζωή και το θέατρο, Νατάσα Ασίκη, που διακινδύνευσαν δύο θεατρικές σεζόν για να τα ανεβάσουν. Ας δεχτούν από δω, για μια ακόμη φορά, τις ευχαριστίες μου.

Ελεύθερη διακίνηση λοιπόν στο διαδίκτυο! Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να καταργήσουμε το κέρδος και να το αντικαταστήσουμε με την προσφορά. Μήπως κάθε φορά που τραγουδάμε Μότσαρτ ή Βαγγέλη Παπάζογλου πληρώνουμε δικαιώματα; Είναι σίγουρο πως ο δημιουργός πρέπει να πληρώνεται γιατί κάνει ένα μεροκάματο, όπως όλοι οι άλλοι. Βάλτε όμως το ερώτημα αν η καλλιτεχνική δημιουργία είναι μεροκάματο. Mπορεί κάποιοι να πλουτίζουν απ’ αυτή τη δημιουργία, αλλά κατά κανόνα πότε και πόσο πληρώνεται ο δημιουργός;

Δωρεάν προσφορά λοιπόν! Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να συναντήσεις κάποιους που αγαπάς και σε αγαπούν. Χωρίς καμιά διαμεσολάβηση!