Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης // *
Με την άνθηση της τεχνολογίας και την ευκολία πρόσβασης σε αυτή, με δεδομένο το γεγονός πως πια είναι φιλική στο χρήστη και οικονομική στην απόκτηση και τη χρήση της, πολλά πράγματα που αδυνατούσαμε κατά το παρελθόν να διανοηθούμε πως υπήρχε η δυνατότητα να ξεφύγουν από τον απτό κόσμο της πραγματικότητας, έχουν πια αλλάξει. Η κυριότερη αλλαγή είναι πως υπάρχει η δυνατότητα να πάρουν άυλη μορφή και να γίνονται από συσκευές που έχουμε στο σπίτι μας, από τον υπολογιστή ή ακόμα και το κινητό μας τηλέφωνο. Δυο δεκαετίες πριν, θα έμοιαζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας να παραγγείλει κανείς τα ψώνια του σούπερ μάρκετ από την άνεση της πολυθρόνας του σπιτιού του ή να πληρώσει το λογαριασμό τού τηλεφώνου του δίνοντας απλά μια εντολή στο σύστημα ηλεκτρονικής τραπεζικής!
Μοιραία, το δρόμο αυτής της αλλαγής, κάποιοι την αποκαλούν κι επανάσταση, έχει ακολουθήσει και το βιβλίο. Αδιανόητο θα ήταν από οποιονδήποτε από εμάς να φανταστεί ένα μη-χάρτινο βιβλίο λίγα χρόνια πριν. Όμως σήμερα, χιλιάδες βιβλία κυκλοφορούν στον άυλο χώρο του διαδικτύου και μοιράζονται, διαβάζονται, τροποποιούνται, σχολιάζονται, χρησιμοποιούνται ως πηγή αναφοράς κλπ., σε χρόνους απίστευτα μικρούς και με ευκολία απίστευτα μεγάλη! Έχει όμως το ηλεκτρονικό βιβλίο την ίδια αξία με το έντυπο; Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί καθόσον μπορεί κανείς να αντλήσει και να χρησιμοποιήσει επιχειρήματα υποστηρίζοντας είτε τη θετική είτε την αρνητική άποψη. Τι είναι όμως το βιβλίο; Ένας απλός ορισμός θα μπορούσε να είναι ο εξής: Η αποτύπωση της ανθρώπινης σκέψης σε οποιαδήποτε μορφή της. Υπό αυτή την οπτική λοιπόν, το έντυπο ή το ηλεκτρονικό βιβλίο δε διαφέρουν καθόσον επιτελούν αυτή τη λειτουργία με παρόμοιο τρόπο ενώ το μόνο που αλλάζει είναι το μέσο της αποτύπωσης. Κατά τη γνώμη μας, η μεγαλύτερη διαφορά θα μπορούσε να εστιαστεί σε δυο μονάχα πράγματα: Το ηλεκτρονικό βιβλίο δεν έχει ράχη, το έντυπο δε χωράει στο κινητό μας τηλέφωνο! Για ορισμένους ανθρώπους η μυρωδιά και η αφή του χαρτιού είναι αναντικατάστατη, για άλλους αναντικατάστατο είναι το γεγονός πως σε μια μικρή συσκευή με διαστάσεις λίγων εκατοστών έχουν όλα τα αγαπημένα τους βιβλία και μπορούν να τα διαβάζουν όπου κι αν βρίσκονται!
Η ουσία της υπόθεσης είναι αν τα δύο είδη των βιβλίων υπηρετούν τον ίδιο σκοπό, έστω κι αν βρίσκονται σε διαφορετικά μέσα. Αν δηλαδή ο αναγνώστης αποκομίσει το ίδιο όφελος διαβάζοντας την Οδύσσεια του Ομήρου στο έντυπο βιβλίο ή στην οθόνη μιας ηλεκτρονικής συσκευής. Εκεί, κατά τη γνώμη μας, θα πρέπει να επικεντρωθεί η ουσία της συζήτησης γιατί αυτή είναι και η πραγματική ουσία! Διότι μπορεί η εικόνα μιας ξύλινης βιβλιοθήκης που είναι γεμάτη βιβλία να είναι –σχεδόν- ηδονική για ορισμένους από εμάς, αλλά μήπως η σκόνη που αγκαλιάζει τα αδιάβαστα βιβλία μιας τέτοιας βιβλιοθήκης είναι τελικά χρησιμότερο να αντικατασταθεί από την πραγματική ευκολία πρόσβασης στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των βιβλίων που αγαπάμε; Είναι δύσκολο να δοθεί μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, όμως σίγουρα θα αποτελέσει μια πηγή προβληματισμού για όλους όσους πραγματικά αγαπούν το βιβλίο!
* Ο Κώστας Θερμογιάννης γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1973. Ζει και εργάζεται στη Λαμία. Άρχισε να γράφει χωρίς να το έχει αποφασίσει, χωρίς να το σκεφτεί, σχεδόν χωρίς αιτία! Η αγάπη του για τη λογοτεχνία τον οδήγησε το Μάρτιο του 2013 να δημιουργήσει το δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net θέλοντας να δώσει το βήμα σε κάθε δημιουργό για να δημοσιεύσει αλλά και να μιλήσει για τις δημιουργίες του.
Έχει γράψει τα βιβλία “Παράδρομος στο χρόνο” (2013), “Ταντίνιο, το χαμογελαστό κοχύλι” (2014), “Ο δάσκαλος και ο καθρέφτης” (2015). Έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα #TWEET_STORIES, “33 – τριάντα τρία”, “Μια παράξενη Κυριακή”, “Ένα ταξίδι… αλλιώς”, “Ιστορίες με δύο όψεις” και “Μια εικόνα… Χίλιες λέξεις!” ενώ οι ιστορίες του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές ιστοσελίδες ανάλογου ενδιαφέροντος και εφημερίδες.
[ Πηγή: www.tovivlio.net ]
