“Αχίλλειος Γραφή” – Ποιητική συλλογή της Μαρίας Χαραλαμπίδη

Στο πεδίο του ποιήματος διεξάγεται εκ νέου η αέναη μάχη μεταξύ ονείρου-επιθυμίας και πραγματικότητας – ματαίωσης. Όμως εδώ οι όροι δεν γέρνουν πια ανελέητα υπέρ της “πραγματικότητας”. Το όνειρο βρίσκει χώρο ν’ αναπνεύσει, αποκτάει σάρκα και οστά, καταφέρει καίρια χτυπήματα, διεκδικεί μια άλλη αφήγηση. Η έκβαση παραμένει ανοιχτή.

Το ποίημα γίνεται ο μεσολαβητής που λύνει τον γόρδιο δεσμό. Λειτουργεί λυτρωτικά. Καταγγέλλει το αδυσώπητο. Ελευθερώνει από τον δυνάστη. Ονοματίζει την έλλειψη και έτσι την εκπληρώνει. Δίνει φωνή στη μνήμη, πρόσωπο στην απουσία. Φοράει τη θλίψη και τη γυμνώνει.