«Οι πέτρες που ανθίζουν» – Μελέτη του Νίκου Νικητίδη

Αναφερόμενοι σε μια ειδική κατηγορία φυτών, τα χασμόφυτα και τα βραχόφιλα, ίσως οι στίχοι του Ρίτσου να λένε πολύ περισσότερα από τα βοτανικά στοιχεία. Τα «πυρωμένα λιθάρια», όπου «δεν υπάρχει νερό, μονάχα φως», δηλαδή οι κορφές, τα φαράγγια, οι σάρες, οι λιθώνες και οι γκρεμοί στα βουνά της στεριανής Ελλάδας, στα νησιά και την Κρήτη, συμπίπτουν σε γενικές γραμμές με τα καταφύγια που είχε ο ελληνικός λαός σε δύσκολες εποχές, ή όπως λέει ο ποιητής «αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα»