«Η ομολογία του Αντρέα Λ.» – Θεατρικό έργο της Κατερίνας Γραμματικού

Περιγραφή του σκηνικού

Στο βάθος του σκηνικού κολλημένη μια αφίσα που δείχνει ένα αεροπλάνο που απογειώνεται. Εμπρός της θα πηγαινοέρχεται ο Λ., ο αφηγητής και βασικός χαρακτήρας του έργου.

Ένα μαύρο κουτί κρέμεται, ενώ άλλα μπορεί να είναι διάσπαρτα πάνω στην σκηνή.

Ο Λ. κάθεται κάπου κάπου πάνω σε ένα μαύρο κουτί (Συμβολισμός: τα κουτιά που καταγράφουν τις καταστροφές των αεροπλάνων δεν αποτρέπουν -ειρωνικά- τις εκούσιες πτώσεις τους).

Υπάρχει επιπλέον ένας σπασμένος καθρέπτης (Συμβολίζει τις διαμελισμένες φαντασιώσεις του Λ.) κάπου στην άκρη της σκηνής.

Ο καθρέπτης στο τέλος θα γυρίσει και στην άλλη του όψη που θα είναι γεμάτο από πρόσωπα σε κολλάζ. (Με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί η αίσθηση πληρότητας που πηγάζει από την εκπλήρωση της επιθυμίας (φαντασιακό) μέσω ασυνειδήτου (αυταπάτης).)

Υπάρχει επίσης πάνω στη σκηνή ένα joystick εκτός του «μηχανικού συστήματος» (μπορεί να είναι π.χ. ένα playstation), με το οποίο ο Λ. μαθαίνει να πετάει (εξασκείται), χειριζόμενος ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι «προσομοιωτής πτήσης» γι’ αυτό τον βάζουμε να παίζει με αυτό, να το πηγαίνει πάνω–κάτω /on-off (ζωή–θάνατος / μπορώ- δεν μπορώ/ θέληση–μη θέληση/ άρνηση-κατάφαση, 1-0 όπως το δυαδικό σύστημα του Η/Υ.)

Σε ένα monitor (οθόνη υπολογιστή) στραμμένο προς τους θεατές ή σε αφίσες μικρές ριγμένες επί σκηνής – θα τρέχουν φράσεις– μηνύματα:

Είμαι εγώ; Ποιος στ’ αλήθεια είμαι;

I’ m not where I think I am
Ασυνείδητη αυταπάτη
Δίψα για χαμό
Θέληση: μπορώ/ μπορώ
Δεν φοβάμαι / Φοβάμαι

We are free
Bad Faith