“Θαλάσσια μπάνια” – Ποιήματα του Βασίλη Λαλιώτη

Παραλίες αδόξων σωμάτων.
Την τραβάει η εγγονή της Χρεοκοπίας
με την εφηβεία της στο Σχέδιο Μάρσαλ
Το εκθετήριον βιβλίου δεν λείπει, όπως
δεν λείπει από καμία εικόνα παρακμής.
Δεν διαβάζει κανείς.
Τραβάς το λάστιχο από την άκρη του διακόπτη
και ρίχνεις νερό στα πόδια σου.
Ένα δέντρο αγνώστου προελεύσεως, μάλλον
μεγαλωμένος υπέρμετρα σχίνος με κρεμασμένες τσάντες.
Η γυναίκα που πουλάει τα ψάρια ρίχνει πάγο
στις κασέλες και μας κοιτάει σαν γάτα.
Διαβάζω μια βιογραφία του Χορκχάϊμερ.
Ο Αφρικάνος έχει φορέματα, πολλά φορέματα
σε κρεμάστρες και περνάει από τους λουόμενους…
Γιατί να πας στη Βραζιλία;
Η βασιλεύουσα του πρωϊνού γυναίκα λόγω σώματος
είναι ανήσυχη. Δεν έχει βλέμματα ανδρών.
Ξυπνάω στο πούλμαν της επιστροφής από τηλεφώνημα.