Το editorial του 1ου τεύχους [ Άνοιξη-Καλοκαίρι 2009 ]
Για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις και να μειώσουμε, όσο το δυνατόν, τις επεξηγήσεις, το Τεφλόν δεν συνιστά ένα νέο λογοτεχνικό περιοδικό –παραείναι νεαρό για να συμβιβαστεί με τέτοιους τύπους/τίτλους– αλλά, μάλλον, ένα νέο μαγειρικό σκεύος που, δυστυχώς ή ευτυχώς, διάλεξε να μαγειρεύει ποίηση!
Βέβαια, όπου πολλοί μαγείροι, αργεί να δέσει το γλυκό! Άλλοτε μένει ολίγον άψητο –δεν ήταν λίγες οι φορές που μπαϊλντίσαμε, ούτε κι εκείνες που μαλώσαμε για το ποιος θα κάνει τη λάντζα– άλλοι τσιγαρίζουν πολύ, άλλοι τα θένε στον ατμό, ξέρετε τώρα! Το πολύ πολύ να χρειαστεί να ιδρύσουμε συμπληρωματικώς για την ασφάλεια αναγνωστών τε και συντακτών, κάποιο ΚΠΠ (Κέντρο Ποιητικών Δηλητηριάσεων).
Πολλοί θα έλεγαν πως η γκουρμέ αλληγορία αποτελεί, εν προκειμένω, το πλέον προφανές και κοινότοπο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, και δεν θα διαφωνούσαμε μαζί τους. Το Τεφλόν, ωστόσο, αποτελεί για τους Τεφλόνιους πραγματική τροφή, η οποία ανάγεται με ταχείς ρυθμούς σε διατροφή, ανατροφή ή όπως αλλιώς θα περιέγραφε κανείς κάτι τόσο δυναμικό, συστηματικό και, κυρίως, αναγκαίο για τον αυτοπροσδιορισμό του.
Τέλος, παρ’ όλο που το παρόν γεύμα παρουσιάζει αρκετά μεγάλο μέρος της δουλειάς τους, οι σεφ δεν έχουν σερβίρει ακόμη όλα τα πιάτα. Κάποιες συνταγές μόλις τώρα γράφονται, άλλες απέτυχαν στην εκτέλεση και μερικές πέτυχαν μεν, τρώγονται κρύες δε, συνεπώς, θα χρειαστεί να περιμένουμε λιγάκι.
Καλή αφορμή για να σας ξανατραπεζώσουμε το συντομότερο.
Τεύχος #1 Τεύχος #2 Τεύχος #3 Τεύχος #4
Τεύχος #5 Τεύχος #6 Τεύχος #7 Τεύχος #8
[ Πηγή: https://teflon.wordpress.com ]
