Πολιτιστικές διαδρομές “Κύπρος – Βενετία”

Οι ιδιαίτερες σχέσεις που διατήρησε η Κύπρος με τη Βενετία και την Ιταλία σημαδεύτηκαν από φάσεις με μεγάλες αντιθέσεις, όπως φαίνεται μέσα από μια σύνθεση από αναφορές που καλύπτουν ολόκληρο το Μεσαίωνα μέχρι και την Αναγέννηση.

Οι πρώτοι γνωστοί δεσμοί χρονολογούνται στη βυζαντινή περίοδο, όταν το 1147 ο Αυτοκράτορας Εμμανουήλ Κομνηνός παραχώρησε στους Ενετούς το δικαίωμα να εμπορευτούν κα να εγκατασταθούν στο νησί. Σε πολύ λίγο είχε δημιουργηθεί μια κοινότητα κυρίως στη Λεμεσό και τη γύρω περιοχή, αλλά και στην Πάφο και τη Λευκωσία. Μέχρι τη δεκαετία του 1180, οι Ενετοί είχαν καταστεί μια ισχυρή κοινότητα. Δεν επέζησε δυστυχώς κανένα μνημείο από αυτή την περίοδο και οι πληροφορίες μας έρχονται από ένα χειρόγραφο ιδιωτικής συλλογής στη Βενετία.

Η κατάκτηση του νησιού από το Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο και η μεταμόρφωση του σε κράτος το οποίο κυβερνιόταν από τη φράγκικη δυναστεία των Λουζινιανών δε ενίσχυσε την ενετική παρουσία στο νησί: μάλιστα, για άγνωστους λόγους, μεταξύ 1191 και 1192 οι περιουσίες των Ενετών κατασχέθηκαν από το στέμμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του δέκατου τρίτου αιώνα, η Βενετία προσπαθούσε να εξασφαλίσει αποζημίωση για αυτές τις κατασχέσεις. Οι εντάσεις μεταξύ της Δημοκρατίας της Βενετίας και του Βασιλείου της Κύπρου διάρκεσαν μέχρι το 1302, χωρίς αυτό να αποτελέσει εμπόδιο στις δραστηριότητες των εμπόρων στα κύρια λιμάνια του
νησιού (Αμμόχωστο, Λεμεσό και Πάφο).