«Ο αυτουργός» – Μυθιστόρημα του Νίκου Φάκου

Το ραντεβού των οκτώ είχε αργήσει. Είχε πάρει απόφαση να περιμένει άλλα δέκα λεπτά.Αν η πελάτης του δεν ερχόταν στην διορία που είχε θέσει θα έκλεινε για απόψε. Το γραφείο του ήταν στο κέντρο της πόλης, ένα μικρό δυάρι ειδικά διαμορφωμένο για το επάγγελμα του. Και όχι μόνο.Αποτελούνταν από φτηνά έπιπλα τα οποία είχε συναρμολογήσει ο ίδιος όταν πριν από πέντε χρόνια αποφάσισε να ανοίξει αυτό το γραφείο ερευνών. Η διακόσμηση ήταν αποκύημα μιας διακεκομμένης φαντασίας. Είχε ένα γραφείο από μελαμίνη στο χρώμα του ξύλου με τρία συρτάρια τα οποία κλείδωναν. Άτεχνα είχε διακοσμήσει τον υπόλοιπο χώρο με ντουλάπια καρφωμένα στον τοίχο με όλα του τα βιβλία. Τα βιβλία αυτά δεν είχαν καμία σχέση με το επάγγελμά του, ήταν βιβλία λογοτεχνικά, κάποια τεύχη γνωστής εγκυκλοπαίδειας που του είχε πουλήσει κάποιος πλασιέ, κάποια σειρά από λευκώματα τέχνης που είχε μαζέψει με πολύ κόπο από κουπόνια της εφημερίδας που διάβαζε, καθώς και κάποια περιοδικά.