“Κρυφά ταξίδια” – Δοκίμιο του Τέου Ρόμβου

Άνω Σύρος 28.7.2005

Μαράκι γεια,

Ξεκίνησα να γράφω για ένα μικρό παιδί που ήθελε μεγαλώνοντας να γίνει Ινδιάνος. Θέλησα κοιτάζοντας εντός μου να αφουγκραστώ τους χτύπους της καρδιάς μου, να αισθανθώ τα σπλάχνα μου, το αίμα μου στις φλέβες, να εισχωρήσω εκεί που γεννιέται ο λόγος, στο μετείκασμα των προσλαμβανομένων εικόνων σε αισθήματα, στους ανασασμούς της ψυχής μου,  να ψηλαφίσω το υλικό από το οποίο είναι πλασμένο το είναι μου.

Θέλησα να γράψω ένα βιβλίο με κείμενα που θα ταξιδεύανε όπως τα μικρά νησιά στο Αιγαίο, αφιλόξενα μεν για τους ανθρώπους αλλά αναγκαία αγκυροβόλια για τα μεταναστευτικά πουλιά.

Τα “Κρυφά Ταξίδια” είναι μνήμες, ευχές και όνειρα. Είναι η ενατένιση πίσω από τείχη και λόφους, πέρα από τον ορίζοντα, πίσω από λέξεις, στο βάθος των νοημάτων, στις έννοιες και στην ουσία των πραγμάτων. 

Είναι όλα τα εγκόσμια που γίνονται κείμενα και ταξιδεύουν πάνω από χώρες και γλώσσες σαν τα αποδημητικά πουλιά. Είναι οι πολλές μορφές του θανάτου και τα πρόσωπα των προσφιλών μου νεκρών. 

Και τέλος, είναι ο διακαής πόθος να δυναμιτίσω τα περάσματα, να υπονομεύσω τη θνησιμότητα, να τους μνημονεύσω και η απέλπιδα προσπάθεια να τους  ζωντανέψω. 

Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται. Είμαι κι εγώ ένα τέτοιο πλάσμα. Γράφω για να ξορκίσω το κακό. Γράφω για να μην αυτοκτονήσω. Θα μπορούσα να γράφω κείμενα και να τα προσφέρω σαν διόδια στο βαρκάρη. Δεν έχω όμως τη διαθεσιμότητα του θανάτου. Γράφω για να δηλώσω ότι είμαι ακόμα εδώ, σκεπτόμενος τους φίλους που αποχώρησαν από τη ζωή κι όλους εκείνους τους ανθρώπους που έγιναν κομμάτι των αναμνήσεών μου.

Χαιρετώ Τέος

Πηγή: [ https://romvos.wordpress.com ]