«Κρούγκερ» – Νουβέλα του Δημήτρη Κωνσταντίνου

Μυθοπλασία σε έκδοση τσέπης.

Ένα κούφιο πατρικό σπίτι με δηλητηριώδες τζάκι, ένα καπνισμένο υπόγειο κι ένα διατηρητέο ψηλά στην οδό Θεμιστοκλέους. Ένα ποτάμι με ανυποψίαστες μπράνες και ιδιοφυείς κουράδες μέσα του, μπίλιες λερωμένες με ούρα, σελίδες μαγαρισμένες με λέξεις κι ένας καθρέφτης που αντανακλά το χαμόγελο του ηλίθιου. Τύραννοι γονείς, εκμεταλλευτές επαναστάτες κι εγωιστές ποιητές, ώριμες μάγισσες νεανικών λαγόνων, νευρικές λολίτες και κυρίως η πόρνη με το τατουάζ πεταλούδας. Θεός, ελευθερία, αυτονομία, ατομικισμός και λογοτεχνία, ψυχαναγκαστικές αποστολές και ματαιοδοξίες, παρθενικοί έρωτες με τρομοκρατημένα και ανικανοποίητα πρόσωπα.

Μακριά από τα εγκόσμια και υπό τους ήχους της τζαζ, ο Κρούγκερ εξομολογείται στον εαυτό του τις ιδεολογικές και σεξουαλικές εμμονές του, και ματαιοπονεί να παγιδεύσει στο δόκανο των λέξεων το άπειρο που χάσκει στην ψυχή του.