“Η Μνηστή της Κορίνθου” – Σονέτα του Βασίλη Λαλιώτη

Γλυκά από το κορμί σου κουρασμένος
να μην μπορώ να σε σηκώσω ποίημα
να μένω πάντοτε στο πρώτο βήμα
να πω: ο ερωτάς μου εκφρασμένος.

Γλυκά μονάχα το κορμί σου ξέρει
– ένας μιλάει δυο οι ηττημένοι-
τί ακόμα στ’ ακροδάχτυλά μου μένει
να μαρτυράει αυτό μεσημέρι.

Κλειδώματα χεριών, μαλλιά, κορδέλες
βυθίσματα των δελφινιών στην πλώρη
λιγάκι αφήνει του ματιού σου η κόρη
πριν να χαθεί μες στων κορμιών τις τρέλες.

Καθώς σου κόβω κουρασμένα λόγια
με σέρνει ο χρόνος έξω απ’ τα ρολόγια.