«Ανθολόγιο των κακών Αμερικάνων» – Συλλογή διηγημάτων

✔ Συγγραφείς:

Ουάντα Κόλμαν, Αλ Μάζαρικ, Τζέραλντ Λόκλιν, Λίντα Κίνγκ, Χάρολντ Νορς, Νέλσον Όλγκριν, Τζακ Μίσλιν, Νάιλα Νόρθσαν, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Νίλι Τσερκόφσκι, Τσαρλς Πλάιμελ

Καθισμένος μπροστά στη γραφομηχανή μου κολλάω ολόκληρος, είναι νύχτα και κουφόβραση… κραυγές γυναίκας που ηδονίζεται ταξιδεύουν απ’ το ανοιχτό παράθυρο… φιγούρες ανθρώπων αγκαλιασμένες στο σκοτάδι… έξω από το δωμάτιο η μεγαλούπολη παρανάλωμα φθοριούχων φώτων και πολύχρωμων διαφημίσεων ΚΑΙΟΜΕΝΟ ΠΕΛΑΓΟΣ… μετουσιωμένος τους αναζητώ και προσπαθώ να γράψω, ένα αόρατο χέρι πιλατεύει κι ανακατώνει τις σκέψεις, τις μνήμες μου… στο ραδιόφωνο μια πλαδαρή αντρική φωνή μιλάει για τους υψηλότερους ρύπους των τελευταίων χρόνων στην Αθήνα με τσουρουφλίζει το σημείωμα που θέλω να γράψω γι’ αυτούς για εκείνα τα χρόνια που τους πρωτογνώρισα και τους καλούσα να περάσουνε τη νύχτα τους στο σπίτι μου, εγώ μόνος, ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, ερεθισμένος από τις διηγήσεις τους ρούφαγα τις ιστορίες… εκείνες τις νύχτες στις μακρινές υπερατλαντικές πολιτείες που οι Ιεροφάντες της Τέχνης ασυγκράτητοι σκάβανε να ξεθάψουνε κάτω από τους κυβόλιθους και την άσφαλτο των δρόμων τ’ ακρογιάλια και τη μακαριότητα… ανάγκη βαθιά να φτάσουνε μέχρι τα Άδυτα των Αδύτων, ν’ ακούσουν τη βοή και τον παφλασμό, να διακρίνουν στο σκοτάδι τα άσπρα κύματα που τσακίζονται στους τοίχους κι αφρίζουν στους έρημους δρόμους των μεγαλουπόλεων… οι ποιητές της Πλάνης και του Ονείρου, ιδιοσυγκρασίες που φλογίζονται, λευκοί αλήτες, αέρινοι μαύροι, οιστρήλατοι πούστηδες, νυχτόβιοι ινδιάνοι, ζούνε με τις ιδέες και τα αισθήματά τους, οι γυναίκες τους στεφανωμένες με τα θέλγητρα των Αιώνιων Θηλυκών, αισθησιακές θεραπαινίδες. σπαρακτικές νύμφες, αινιγματικές εταίρες, όλες τους απρόσιτες σαν τα πιο μακρινά αστέρια στον ουρανό … τσακισμένοι οι Τροβαδούροι της Νύχτας σεργιανάνε ανάμεσα σε πλήθος υπνοβατών που δεν δείχνουν τρυφεράδα, πάθος κι έρωτα για τη ζωή… η ποίησή τους, κραυγές σεληνιασμένων σε στιγμές επιληπτικής κρίσης… αφορισμένοι περιθώριοι, εξοστρακισμένοι και διαφορετικοί, αποκαμωμένοι από κτηνώδεις κι ανούσιες δουλειές, απ’ τα ξενύχτια, τις απόπειρες αυτοκτονίας … τα μούτρα τους σκαμμένα βαθιά από πρόωρα γεράματα, τα πρόσωπα κιτρινισμένα από χολή και οινοποσίες, στα μάτια τους μια ρέμβη που μοιάζει με άνοια γεροντική, ανίκανοι να συμμαζέψουν τα διαλυμένα απ’ τα χάπια και τ’ αλκοόλ μυαλά τους… αιωρούμενοι σε μιαν άβυσσο που την έχουνε έντεχνα επιλέξει… οι γερασμένες πόρνες που ξαπλώνουνε μαζί τους προσπαθούνε απέλπιδα να τους οδηγήσουνε στην έκσταση… υπαρξιστές μπροστά στον επικείμενο θάνατο χλευάζουνε τον ίδιο τους τον εαυτό, μεθυσμένοι αιώνια από φτηνόκρασο, κουβαριασμένοι ξερνούν ο ένας πάνω στον άλλο… σιωπηλοί, χαμένοι, μοναχικοί άνθρωποι που σέρνουν τα βήματά τους αφήνοντας πίσω αιματοκηλίδες, τις υπερόριες γραφές από τις ανοιγμένες φλέβες τους, καταλήγουνε στα άσυλα και στα τρελάδικα… οι Ζωές, οι Έρωτες, ιστορίες που μοιάζουνε πιότερο με παραμιλητό παρά με ιστορίες συγγραφέων… ΤΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΦΥΡΑΜΑΤΟΣ…

Τέος Ρόμβος