“Analecta” – Κείμενα του Αχιλλέα Κυριακίδη

Για τη συγγραφή

Δεν γράφω εύκολα. Κι ακόμα πιο δύσκολα μιλάω. Γι’ αυτό και, ενώ ένα ανοιχτό μικρόφωνο μπροστά μου, κορδωμένο κι ανυπόμονο να κλέψει τη φωνή μου, με φέρνει στα όρια του πανικού, η λευκή σελίδα (ή, τώρα πια, η λευκή οθόνη) με κεντρίζει, με προκαλεί, μου γαργαλάει τον εγωισμό – πιο πολύ τη βλέπω σαν μια λευκή σημαία που αναγνωρίζει τη νίκη μου εκ των προτέρων, πριν ακόμα σημάνω επίθεση. Σε όλες τις έρευνες που έχουν δει το φως κατά καιρούς, κανένας συγγραφέας δεν τόλμησε ν’ απαντήσει με ειλικρίνεια στην ερώτηση: «Γιατί γράφετε;». Κακά τα ψέματα: γράφουμε για να μην τρελαθούμε. Το είπε κι ο Κιούμπρικ σε μιαν ακόμα λάμψη της μεγαλοφυΐας του, εκείνη την υποδειγματική αλληγορία για τον συγγραφέα που δεν έχει έμπνευση…