“Ακόμα και η Αριάδνη ήταν ψέμα” – Ποιητική συλλογή του Πέτρου Θεοδωρίδη

Ομοιοκατάληκτα ή ελεύθερα, πεζολογικά ή στιχουργικά, ο Θεοδωρίδης εκφράζει μεστός συναισθημάτων όλο το φάσμα των υπαρξιακών και κοινωνικών ανησυχιών. Με την ίδια ικανότητα ποιεί έμμετρα δίστιχα ή τετράστιχα (μέχρι και σονέτο) και σε ελεύθερο στίχο ή πεζά.

Οι αναμνήσεις συνδέονται με το παρόν, η κοινωνική δυσφορία αγκαλιάζει τον ερωτισμό και το αποκαλυπτικό στοιχείο τη μοναξιά. Οι πολιτικές ανησυχίες -συμβολικές ή άμεσα εμφανείς- αγγίζουν το υπαρξιακό. Η πολιτική και η κοινωνία, άλλωστε, αποτελούν ζωτικό στοιχείο της συγγραφικής δραστηριότητας του Θεοδωρίδη. Ψυχρά πολιτικά σχόλια ή εμπλουτισμένα με ισχυρές δόσεις ειρωνείας αποκαλύπτουν τις αγωνίες του. Άλλοτε, με στίχους (ομοιοκατάληκτους ή ελεύθερους), άλλοτε με πεζολογική κυριαρχία στην έκφραση, σατιρίζει, προκαλεί, παρατηρεί.

Το μεταφυσικό και το θρησκευτικό στοιχείο στο λόγο του γίνονται ένα μέσο έκφρασης ακριβώς αυτών των κοινωνικών και υπαρξιακών αγωνιών του. Η θρησκευτική  (και ιδιαίτερα η εσχατολογική λαϊκή)  παράδοση αποτελεί την πρώτη ύλη για τη δημιουργία μιας ενότητας που θα στέκονταν και αυτόνομα μέσα στη συλλογή. Ωστόσο, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γιατί ακριβώς υποστηρίζει -υπό μία άλλη οπτική, με άλλη έμπνευση και με διαφορετική γραφή- το υπαρξιακό υπόστρωμα της συλλογής.

Δήμος Χλωπτσιούδης